zwemmen in de gracht

Ik heb vannacht in de gracht gezwommen.
Ik loop dagelijks langs dit stuk water, waar de gracht over gaat in de singel. Altijd bevangen door de schoonheid. En dit keer zwom ik er in.

Trok mijn rokje uit en sprong.
Midden in de nacht. Volle maan. Luid gillend; ik zwem in de gracht! Ik doe dat gewoon!
Wat een vrijheid. Wat een ruimte. Ik klom er uit, stond zeiknat op de kade en dook er weer in. Ineens onweerstaanbaar. Ook de vriend met wie ik op het terras zat begon zijn schoenen uit te trekken. We zwommen onder het gewelf door, familie eend volgde ons op een meter afstand. Meegenomen door de stroming. Ultieme absurdistische vrijheid.

Ik ga dit vaker doen. Eerst pimpelen op het Ledig Erf in Utrecht, dan zwemmen in de gracht, en ik nodig iedereen uit met me mee te gaan. Ik voorspel een trend. Als het laat genoeg is en er geen boot meer vaart, dan is de gracht van ons.
Neem handdoeken en luchtbedden mee.